ιξός ή γκι

Αειθαλές φρύγανο της οικογένειας των λωρανθιδών. Ζει παρασιτικά (ημιπαράσιτο) σε ορεινές περιοχές, πάνω στα κλαδιά δασικών (έλατο, λεύκη, καστανιά κλπ.) και οπωροφόρων δέντρων (μηλιά, αχλαδιά, δαμασκηνιά κλπ.), προκαλώντας συχνά σοβαρές ζημιές. Έχει κιτρινοπράσινο χρώμα, κυλινδρικούς βλαστούς και δερματώδη και μακρόστενα φύλλα, διατεταγμένα ανά δύο στην άκρη κάθε κλαδίσκου. Τα άνθη του είναι κιτρινωπά, μικρά, δίοικα. Ο καρπός του είναι λευκή, γυαλιστερή, σφαιρική ράγα, με ιώδη σάρκα. H διασπορά του ι. γίνεται με τα πουλιά, τα οποία με τα περιττώματά τους εναποθέτουν τους σπόρους τους πάνω στους βλαστούς των δέντρων. Το μικρό φυτό, που προέρχεται από το φύτρωμα του σπόρου, κατευθύνει το ριζίδιό του κάτω από τον φλοιό των βλαστών, προς το ξύλο. Εκεί αναπτύσσει, αντί για τις συνηθισμένες ρίζες, σφηνοειδή μυζητικά όργανα, κατάλληλα να διεισδύουν στους ιστούς του ξενιστή φυτού. Από το τελευταίο ο ι. παίρνει κατά προτίμηση νερό και ανόργανα άλατα και του επιστρέφει, χάρη στην ικανότητα που του δίνει η χλωροφύλλη των φύλλων του, ορισμένη ποσότητα οργανικών ουσιών. Ο ι. χρησιμοποιείται για το στόλισμα των σπιτιών τα Χριστούγεννα. Τα φύλλα του και οι βλαστοί του, χάρη στην αλκαλοειδή ουσία βισκίνη που περιέχουν, χρησιμοποιούνται κατά της αρτηριακής πίεσης. Με την ιξώδη σάρκα του καρπού του κατασκεύαζαν άλλοτε ιξόβεργες για να πιάνουν πουλιά. Ι. ονομάζεται επίσης η κορδία η μύξα, δέντρο της τροπικής Ασίας και της Αυστραλίας, οι καρποί του οποίου έχουν ιξώδη σάρκα. Στην Ελλάδα καλλιεργείται ως καλλωπιστικό. Ο ιξός (γκι) στην Ελλάδα παρασιτεί κυρίως στα κλαδιά των ελάτων? με τους βλαστούς του στολίζουν τα σπίτια την περίοδο των Χριστουγέννων.